VR & AR
تا چند دهه پیش، واقعیت مجازی بیشتر شبیه یک رویا به نظر می رسید. VR و AR در bim یک دنیای شبیه سازی شده (با استفاده از کامپیوتر) است که باورپذیر است زیرا از ابزارهای ویژه ای استفاده می کند تا به انسان اجازه ورود و تعامل با آن را بدهد. ما از VR در bim استفاده می کنیم. این فناوری رویای تجربه جهانی متفاوت را بدون ترک محیط طبیعی ممکن می سازد. کاربران واقعیت مجازی دنیایی را تجربه می کنند که در اطراف آنها وجود ندارد!
با توجه به قابلیت‌های استثنایی این فناوری، در زمینه‌های مختلف به‌ویژه رشته‌های آموزشی استفاده می‌شود که تجربه واقعی آن می‌تواند پرهزینه یا پرخطر باشد. شبیه سازهای مختلف رانندگی و پرواز به رانندگان و خلبانان تازه کار اجازه می دهند بدون خطر تمرین کنند. به طور مشابه، این فناوری به دانش آموزان کمک می کند تا تجربه لازم را بدون خطر در زمینه هایی مانند پزشکی و جراحی کسب کنند. در این مقاله ضمن معرفی واقعیت مجازی و توضیح عناصر مختلف آن، کاربردهای این فناوری را با همکاری MAPIVR ارائه می کنیم.
اگر بخواهیم این مفهوم را خیلی ساده تعریف کنیم، واقعیت مجازی به معنای تجربه چیزها از طریق کامپیوتری است که واقعیت خارجی ندارد. با این تعریف، خود ایده فناوری جدید نیست. برای مثال، وقتی به کاشی‌کاری‌های سنتی یکی از مساجد تاریخی نگاه می‌کنیم، به نوعی در روایت آنها غرق می‌شویم و تصاویر را بدون ظاهری تجربه می‌کنیم. به همین منظور، وقتی به موسیقی محلی یا کلاسیک گوش می‌دهیم و چشمان خود را می‌بینیم، تصاویری را تجربه می‌کنم و احساس می‌کنم که وجود ندارد. بنابراین آیا می توانید این تجربیات را برای انواع VR نیز در نظر بگیرید؟ در این صورت، بسیاری از این فناوری جدید ما را جذب کرد.
واقعیت مجازی (VR در bim) یک دنیای سه بعدی تعاملی قابل باور است که می توانید به نوعی آن را تجربه و کشف کنید که گویی (هم از نظر ذهنی و هم از نظر فیزیکی) در آن غوطه ور هستید. می تواند به شما در شبیه سازی فضاهای مختلف و استفاده از این فناوری به عنوان ابزاری ارزشمند در توسعه کسب و کار کمک کند.
بر اساس این تعریف می توان عناصر و ویژگی هایی را که این فناوری را از هنر متمایز می کند، شناسایی کرد. برخی از مهم ترین اجزای VIA شامل موارد زیر است:
اعتبار:
لازم است کاربر احساس کند در دنیای مجازی حضور دارد و این باور را حفظ کند. در غیر این صورت توهم دنیای مجازی از بین خواهد رفت.
تعامل:
لازم است وقتی کاربر در این دنیا حرکت می کند، این دنیا هم حرکت می کند. به همین دلیل است که ممکن است یک فیلم سه بعدی ببینید که شما را به ماه یا کف اقیانوس می برد، اما ربطی به تعاملی بودن ندارد!
Being computerized:
فقط ماشین‌های پیشرفته با قابلیت‌های گرافیک کامپیوتری به اندازه‌ای سریع هستند که می‌توانند جهان‌های قابل باور و تعاملی ایجاد کنند که در زمان حرکت در آنها تغییر می‌کنند.
قابلیت بهره برداری:
دنیاهای مختلف باید به اندازه کافی گسترده و دقیق باشند تا بتوانید آن را کشف کنید. هر چقدر که یک نقاشی واقع گرایانه است، باز هم فقط یک صحنه را از یک منظر نشان می دهد، اما واقعیت مجازی این نقطه کور را پوشش می دهد.
شناور بودن:
برای اینکه واقعیت مجازی قابل باور و تعاملی باشد، باید هم بدن و هم ذهن شما را درگیر کند. ممکن است یک بازی شبیه سازی پرواز را در رایانه خود انجام دهید و ساعت ها در آن گم شوید و با حرکت شما مناظر تغییر کند، اما این یک شبیه سازی پرواز دقیق نیست. شبیه سازی واقعی پرواز با استفاده از صندلی و محیطی انجام می شود که در آن نیروهای مختلفی را روی بدن خود احساس می کنید و شناور می شوید. این ویژگی یکی دیگر از ویژگی های کلیدی VR است.
تفاوت واقعیت افزوده و واقعیت مجازی چیست؟
واقعیت مجازی و واقعیت افزوده دو روی یک سکه هستند. واقعیت افزوده اشیاء مصنوعی را در محیط طبیعی شبیه سازی می کند، اما واقعیت مجازی یک محیط مصنوعی ایجاد می کند.
در واقعیت افزوده، کامپیوترها از حسگرها و الگوریتم‌هایی برای تعیین موقعیت و جهت دوربین استفاده می‌کنند. فناوری AR سپس گرافیک سه بعدی را همانطور که توسط دوربین مشاهده می‌شود ارائه می‌کند و باعث می‌شود که تصاویر تولید شده توسط کامپیوتر شبیه دنیای واقعی به نظر برسد.